Κάθε χρόνο, σε μία από τις σημαντικότερες γιορτές της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα, στην επέτειο της Κοίμησης της Θεοτόκου, γιορτάζεται ένα πολύ ενδιαφέρον έθιμο, σε απόσταση περίπου 38 χλμ από το Ρέθυμνο της Κρήτης.
Εκεί βρίσκεται η εκκλησία Παναγία η Χαρακιανή. Το μέρος ονομάστηκε Χάρακας (από τη λέξη «Χαράκι», που σημαίνει μεγάλος βράχος στην κρητική διάλεκτο και προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη «Χάραξ»), από τον τεράστιο ογκόλιθο που βρίσκεται εκεί. Απ' όσα άκουσα, η εκκλησία χτίστηκε εκεί επειδή κάποιος ανακάλυψε την εικόνα της Παναγίας πεταμένη σε ένα κοίλωμα αυτού του ογκόλιθου, η οποία ήδη θεωρείται ιερή από πολλούς.
Αυτή η εικόνα φυλάσσεται στη Μονή του Αγίου Παύλου στην οποία υπάγεται η Παναγία η Χαρακιανή. Η εικόνα μεταφέρεται από το μοναστήρι στην εκκλησία για το Δεκαπενταύγουστο και προσελκύει πολλούς πιστούς από όλη την Κρήτη. Μάλιστα, πολλοί απ' αυτούς επιλέγουν να πάνε με τα πόδια από το σπίτι τους στην εκκλησία, μια διαδρομή που μπορεί να διαρκέσει πολλές ώρες.
Ένα περίεργο πράγμα συμβαίνει τότε. Είναι έθιμο μερικοί προσκυνητές να μένουν σε αυτοσχέδιες παράγκες, που φτιάχνουν κυρίως από άχυρα ή/και άλλα υλικά όπως μουσαμάδες, παλιοσίδερα, πόρτες και ό,τι βρουν σε ένα κοντινό χωράφι. Μένουν εκεί το πρώτο 15νθήμερο του Αυγούστου για να κρατούν συντροφιά στην εικόνα.
Εγώ έφτασα μόλις στις 14 Αυγούστου, επειδή είχα ακούσει γι' αυτά τα έθιμα όσο βρισκόμουν στο χωριό Ανώγεια. Δεν ήξερα ότι αυτοί οι άνθρωποι έμεναν στις παράγκες τους όλο το 15νθήμερο. Έτσι, όταν έφτασα, οι περισσότεροι είχαν ήδη φύγει από κει. Μόνο ένα «σκληροπυρηνικό» ζευγάρι είχε απομείνει. Γνωριστήκαμε πίνοντας ρακί (ένα παραδοσιακό δυνατό αλκοολούχο ποτό που φτιάχνεται από αποσταγμένα σταφύλια και συνηθίζεται πολύ στην Κρήτη), στην καντίνα δίπλα στην εκκλησία. Μου έδωσαν περισσότερες πληροφορίες γι' αυτό το έθιμο και μου είπαν από πού κατάγονται. Η γυναίκα ήταν ντόπια και θυμόταν ότι κολύμπησε για πρώτη φορά σε εκείνο το μέρος. Καταγόταν από ένα κοντινό ορεινό χωριό, οπότε όταν ήταν μικρή δεν ήταν πολύ συνηθισμένο για τους συγχωριανούς της να πηγαίνουν στη θάλασσα. Έτσι, όλες οι παιδικές αναμνήσεις της από τη θάλασσα ήταν από κείνο το μέρος.
Ελλάδα. Κρήτη. Mylopotamos. © George Tatakis
Ελλάδα. Κρήτη. Mylopotamos. © George Tatakis
Ο άντρας της ήταν λυράρης από την Κρήτη, αλλά στάθηκα άτυχος γιατί δεν είχε μαζί τη λύρα του. Την είχε πάρει πίσω στο σπίτι του, όπως και οι περισσότεροι προσκυνητές. Με πήραν μέσα στην παράγκα τους και μου έδειξαν μερικές εικόνες. Το εσωτερικό της παράγκας ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον. Είχε οτιδήποτε χρειάζεται σε ένα σπίτι. Ξεχωριστό υπνοδωμάτιο, μια κουζινούλα για μαγείρεμα κι ένα τραπέζι για τραπεζαρία. Ήταν ένα καταπληκτικό παράδειγμα για να μας θυμίζει ότι οι άνθρωποι χρειαζόμαστε πολύ απλά πράγματα και αυτά είναι αρκετά για να ζήσουμε. Μια ζωή που μπορεί να απελευθερώσει το πνεύμα μας από τις ανάγκες που σκλαβώνουν την καθημερινή ζωή μας.
Ελλάδα. Κρήτη. Mylopotamos. © George Tatakis
Ελλάδα. Κρήτη. Mylopotamos. © George Tatakis
#charakiani #religion #christian #pilgrim #straw #hats #orthodox #bluestarferries